2017

• Η προηγούμενη εμπειρία μας στο Schoolwave μάς έχει σημαδέψει. Η τελευταία μας νότα όταν παίξαμε το 2014 ήταν η πιο συγχρονισμένη νότα που παίξαμε ποτέ. Ο επαγγελματισμός που σε αντιμετωπίζουν - από τους διοργανωτές, τους ηχολήπτες μέχρι και τους εθελοντές - σε κάνει να φερθείς και εσύ σαν επαγγελματίας. Μας συγκινεί ότι φέτος μας καλούν να παίξουμε τη μουσική μας. Μας κάνει να πιστεύουμε ότι το να αγαπάς αυτό που κάνεις, είτε μουσική είναι είτε οτιδήποτε, είναι κάτι που εκπέμπεται και υπάρχουν πάντα κάποιοι δέκτες για αυτό.

2014

• Ιγνάτιος: Προσπαθώ να πείσω τους άλλους δύο στην μπάντα να υιοθετήσουμε μία συνήθεια πριν από κάθε live: να ρίχνουμε χαστούκια ο ένας στον άλλο! Σαν ένα είδος χαλάρωσης, να μεταφέρουμε την ενέργειά μας ο ένας στον άλλο.
• Ο ντράμερ μας έχει δύο αγάπες, τη μουσική και το ποδόσφαιρο. Είναι τερματοφύλακας. Το καλοκαίρι, αμέσως μετά το Schoolwave, αναγκάζεται να φύγει και να ψάξει την τύχη του στην Αγγλία. Είδε κι απόειδε με τα χάλια των ελληνικών συλλόγων. Του ζητούσαν να πληρώσει για να παίξει!

2012

• Είμαστε τρεις τελείως διαφορετικοί άνθρωποι που μας δένει η μουσική.
• Βάλαμε στη μουσική μας την ταμπέλα "alternative", για να δικαιολογεί το καθετί που μας έρχεται στο κεφάλι.
• Μας πρότειναν να παίξουμε σε φεστιβάλ κομματικής νεολαίας και αρνηθήκαμε. Δε θέλουμε να συνδέεται η μουσική μας με τα κόμματα. Στο gay parade ναι, θα παίζαμε -αρκεί να είχε καλό ήχο. Γενικά, δεν έχουμε θέματα με αυτό που η κοινωνία θεωρεί ανώμαλο.
• Όταν τελείωσα το Γυμνάσιο, ήθελα να πάω σε Τεχνικό λύκειο. Οι γονείς μου με πίεσαν να πάω στο Γενικό. "Δε μ' αρέσει το διάβασμα", τους είπα, "θα πληρώσετε τζάμπα λεφτά στα φροντιστήρια, προτιμώ να μάθω μια τέχνη". Εκείνοι επέμεναν. Πέρασα μεγάλη ψυχολογική πίεση -έκανα ενάμιση χρόνο ψυχοθεραπεία. Στο τέλος κατάλαβαν ότι είχαν κάνει λάθος.
• Εκτός μουσικής, θαυμάζουμε τον τερματοφύλακα Oliver Kahn, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τη μητέρα του ντράμερ μας, γιατί ήταν πάντα δίπλα μας και γιατί είναι ένας πάρα πολύ ανοιχτός άνθρωπος.