2007

• Μία τρέλα που έχουμε κάνει για το συγκρότημα; 5 Ιανουαρίου 2007. Κατεβαίνουµε µε το πιο φτηνό (και αργό) τρένο από τις Σέρρες στην Αθήνα για συναυλία στο Gagarin. Παίζουµε έχοντας πίσω µας 27 ώρες αϋπνίας. Τελειώνει η συναυλία και µέχρι να πάρουµε το τρένο το πρωί, περιπλανιόµαστε για άλλες 7 ώρες στην άγνωστη Αθήνα, από παγκάκι σε παγκάκι, διωγµένοι από την είσοδο µιας πολυκατοικίας, διωγµένοι και από τα «Εverest» (αφού δε σε αφήνουν να κοιµηθείς µέσα) µε µόνη συντροφιά ένα Playboy και την ανάµνηση της συναυλίας...
• Δεν θα διαλύαμε για κανένα λόγο το συγκρότημα μας! Φάε τη γλώσσα σου!
• Αυτό που μας θυμώνει περισσότερο από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι ότι για να βρεις δουλειά, πρέπει να σκοτώσεις τ’ όνειρό σου.
• Αυτό που μας φτιάχνει τη διάθεση από τη στιγµή που παραδώσαµε τις κόλλες στο τελευταίο µάθηµα των Πανελλαδικών, ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

2006

• Οι καθηγητές μας μάς στηρίζουν πάρα πολύ. Πάμε στο Μουσικό Σερρών που ανέκαθεν είχε φοβερούς καθηγητές, πολύ ανοιχτά μυαλά. 
•  Όπως λέει κι ο καθηγητής μου στο μπάσο «Όταν ξεκινάς ένα όργανο, το ξεκινάς για τα κορίτσια. Δεν πα' να παίζεις και σφυρίχτρα!»