Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι τραγουδιστής και μουσικοσυνθέτης, με τον πρώτο του δίσκο να έχει κυκλοφορήσει το 1989. Από τότε έχει κυκλοφορήσει με επιτυχία πολλούς δίσκους, έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες και έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Αρλέτα, τα Ημισκούμπρια, ο Θανάσης Βέγγος, ο Παύλος Παυλίδης, ο Αργύρης Μπακιρτζής, η Ελένη Τσαλιγοπούλου κ.α.

Είπε πριν ανέβει στη σκηνή το 2019: Στο Schoolwave έχω στήσει το τηλεσκόπιό μου σε όλες τις δυνατές οπτικές γωνίες: υπήρξα θεατής, μέλος της κριτικής επιτροπής, μουσικός καλεσμένος, φίλος των διοργανωτών. Μία οπτική γωνία μού λείπει μόνο και είναι φοβάμαι η πιο σημαντική: του ίδιου του μαθητή που εμφανίζεται με τη μπάντα του. Που ανεβαίνει τη σκηνή αναιδής και αγωνιώδης, παρανοϊκός και ντροπαλός, ερωτευμένος και αδιάφορος για τον έρωτα. Όταν ήμουν εγώ μαθητής δεν υπήρχε το schoolwave. Αν υπήρχε θα είχα σίγουρα στείλει τα τραγούδια μου. Τα έστειλα στον Χατζιδάκι και -τώρα που το σκέφτομαι-δεν είναι μακριά το ένα από το άλλο. Ο Χατζιδάκις επηρέασε φοβερά τη γέννηση του Schoolwave κι όχι μόνο γιατί στην διοργάνωση η παρέα εκκινεί από το πνεύμα του. Αλλά και γιατί το κύριο στοιχείο της δύναμης της μουσικής του είναι ο έφηβος. Το ντροπαλό παιδί της «Οδού Ονείρων» που εκφράζεται και αποδρά. Ξανανεβαίνω στη σκηνή του Schoolwave να γιορτάσω τα 15 χρόνια του και να ευχηθώ να τα εκατοστήσει, βοηθώντας τους αληθινούς εφήβους αυτού του σημείου της γης να δραπετεύσουν προς τον αληθινό εαυτό τους.

Είπε πριν ανέβει στη σκηνή το 2011: Δικό μου Schoolwave δυστυχώς δεν είχα. Σε κάτι σινεμά στην Καλλιθέα παίζαμε με τα γκρουπάκια κάθε άνοιξη (τέλη δεκαετίας 80 ακόμα) κι ερχόντουσαν να μας δουν ο καθηγητής των Θρησκευτικών και κάτι θείες μας. Έτσι, όταν φέτος -μέλος της επιτροπής για το φετινό φεστιβάλ- κοίταζα τα γκρουπάκια να μπαίνουν με σιγουριά στο στούντιο, με λυμένα κορδόνια, παντελόνια έτοιμα να πέσουν και με την πόρτα του προβάδικου να μοιάζει απλώς να άνοιξε για να ανέβουν κατευθείαν στο μεγάλο stage, συγκινήθηκα. Γιατί σκέφτηκα πως χωρίς την πρωτοβουλία της γνωστής εμβρυακής παρέας των “Schooligans”, θα ήμασταν ακόμα στους κλασικούς τσακωμούς, στην αδράνεια και στις ατάκες τύπου «αν υπήρχε υποδομή στην Ελλάδα...», που καταστρέφουν δεκαετίες κάθε έννοια παιδείας και δημιουργίας. Τι ωραία να είσαι 12, 13 ή 16 και να προβάρεις με στόχο πραγματικό και όχι για να σε κοιτάζει απλώς ειρωνικά από ψηλά η αφίσα του αγαπημένου σου γκρουπ. Είναι μια σχολή πια το “Schoolwave”. Εύχομαι να περάσουμε όλοι εκεί!